κλεψιτόκος

κλεψίφρων

κλεψίχωλος
κλεψί·φρων, ων, ον, gén. ονος :
1 qui cache sa pensée, dissimulé, fourbe, Hh. Merc. 413 ||
2 qui égare l’esprit, Man. 1, 93.
Étym. κλέπτω, νόος.