κλεψιποτέω-ῶ

κλεψιτόκος

κλεψίφρων
κλεψι·τόκος, ος, ον [ῐ] qui enfante secrètement, ép. de Rhéa, Opp. C. 3, 11.
Étym. κλέπτω, τόκος.