κλημάτιον

κληματίς

κληματῖτις
κληματίς, ίδος (ἡ) [ᾰ]
1 bois de sarment, bois sec, Thc. 7, 53 ; Arstt. H.A. 5, 18 ; Ar. Th. 728 ||
2 clématite, plante sarmenteuse, Diosc. 4, 7.
Étym. κλῆμα.