κοιρανῇος

κοιρανία

Κοιρανίδας
κοιρανία, ion. κοιρανίη, ης (ἡ) [ρᾰ] puissance souveraine, domination, empire, DP. 464 ; A. Pl. 5, 358.
Étym. κοίρανος.