κολύμϐατος

κολυμϐάω-ῶ

κολυμϐήθρα
κολυμϐάω-ῶ, nager, plonger, s’enfoncer, avec εἰς et l’acc. Plat. Lach. 193c, Prot. 350a ; NT. Ap. 27, 43.
Étym. κόλυμϐος.