κορυνήτης

κορυνηφόρος

κορυνιόεις
κορυνη·φόρος, ου (ὁ, ἡ) [ῠ] qui porte une massue, Nonn. Jo. 18, 3 ; οἱ κορυνηφόροι, Hdt. 1, 59 ; Plut. Sol. 30 ; Sol. (DL. 1, 66) les gardes du corps de Pisistrate.
Étym. κορύνη, φέρω.