κραιπαλάω-ῶ

κραιπάλη

κραιπαλόϐοσκος
κραιπάλη, ης (ἡ) [ᾰ] lourdeur de tête produite par l’ivresse, d’où ivresse, ivrognerie, Ar. Ach. 277 ; Hpc. Aër. 281 ; Plut. M. 127f.
Étym. cf. κραιπνός.