κραιπάλη

κραιπαλόϐοσκος

κραιπαλόκωμος
κραιπαλό·ϐοσκος, ος, ον [] nourri par l’ivresse, d’où, en parl. de la soif, ardent, Sopatr. (Ath. 784b).
Étym. κραιπάλη, βόσκω.