Κρουνοί

κρουνός

κρουνοχυτρολήραιος
κρουνός, οῦ ()
1 jet d’une source, d’où source, fontaine, Il. 22, 147, 208 ; Pd. O. 13, 90 ; Soph. Tr. 14 ; fig. ou p. anal. κρουνὸς αἵματος, Eur. Rhes. 790, jet de sang ; κρουνοὶ Ἁφαίστοιο, Pd. P. 1, 25, fontaine ou courant de lave ; abs. flux de paroles, Ar. Ran. 1005 ||
2 canal, Str. 235, 343.