κρυμοπαγής

κρυμός

κρυμώδης
κρυμός, οῦ (ὁ) [ῡ]
1 froid, Hdt. 4, 28 ; Soph. fr. 448 ; Anth. 6, 252 ; d’où la saison du froid, Hdt. 4, 8 ; au plur. Str. 494, etc. ||
2 froid de la fièvre, frisson, Diosc. 3, 60.
Étym. cf. κρύος.