κρυσταλλοπήξ

κρύσταλλος

Κρύσταλλος
κρύσταλλος, ου ( ; v. ci-dessous)
I glace :
1 eau congelée, Il. 22, 152 ; Od. 14, 447 ; Hdt. 4, 28 ; Thc. 3, 23 ; Plat. Conv. 220b ||
2 froid glacial, Opp. H. 3, 155 ||
II cristal, verre transparent, DP. 724, 781 ; Diosc. 2, 52 ; Str. 717 ; El. N.A. 15, 8 ; en ce sens qqf. ἡ κρ. Anth. 9, 753.
Étym. pré-grec ; cf. κρυσταίνω.