κυλικηγορέω-ῶ

κυλίκιον

κυλικίς
κυλίκιον, ου (τὸ) [ῠῐκ]
1 petite coupe, Ath. 148a ; Lyc. et Philét. (Ath. 420b et 498a) ||
2 coffret, Th. H.P. 5, 9, 8 ; Jos. A.J. 12 ; Spt. Esth. 1, 7.
Étym. dim. de κύλιξ.