κυνοδρομέω-ῶ

κυνοδρομία

κυνόδων
κυνο·δρομία, ion. -ίη, ης (ἡ) [ῠ] chasse au chien courant, Hpc. 367, 1 ; Call. Dian. 106.
Étym. cf. le préc.