κηλόομαι-οῦμαι

κηλοτομία

κηλοτομικός
κηλο·τομία, ας (ἡ) [ῐ] action d’opérer (propr. de couper) une tumeur, P. Eg. 6, 63.
Étym. κήλη, τέμνω.