λάθρᾳ

λαθραῖος

λαθραίως
λαθραῖος, α, ον :
1 au propre, caché, Eur. Hel. 1575 ||
2 fig. clandestin, secret, furtif, en parl. de choses (malheur, Eschl. Ag. 1230 ; Soph. Tr. 377, etc. ; douleur, Eur. Ion 45 ; mort, And. 31, 1, etc.) ||
Cp. -ότερος, Plat. Leg. 781a ||
E Fém. -ος, Eschl. Soph. ll. cc.
Étym. λάθρᾳ.