λειτουργέω

λειτούργημα

λειτουργήσιμος
λειτούργημα, ατος (τὸ)
1 accomplissement d’un service public, Plut. Ages. 36 ||
2 p. ext. accomplissement d’un service, en gén. Plut. M. 161e.
Étym. λειτουργέω.