λίτομαι
λιτόςλίτομαι [ῐ]
c. λίσσομαι,
Hh. 15, 5 ;
18, 48 ; Ar.
Th. 313 ;
Anth. 5, 165 ||
E Seul. prés. Hh. 16, 5 ; 19, 48 ; Ar. l. c. ; Anth. l. c. etc. ; part. dor. λιτομέναν,
Ar. Th.
1040 ; ao. 2
ἐλιτόμην, d’où
opt. λιτοίμην,
Od. 14, 406,
et inf.
λιτέσθαι, Il.
16, 47.