λόφωσις

λοχαγέτης

λοχαγέω-ῶ
λοχαγέτης, ου (ὁ) [ᾱ] dor. c. λοχαγός, Eschl. Sept. 42 ; Eur. Ph. 974, Suppl. 502.
Étym. λοχαγέω.