λοχαγέτης

λοχαγέω-ῶ

λοχαγία
λοχαγέω-ῶ [ᾱ] dor. usité chez les Att. c. l’ion. λοχηγέω, commander une compagnie, Xén. An. 6, 1, 30 ; Mem. 3, 1, 5 ; λόχου λοχηγεῖν, Hdt. 9, 53, m. sign.
Étym. λοχαγός.