λοιδορία

λοίδορος

λοιδόρως
λοίδορος, ος, ον, injurieux, outrageant, Eur. Cycl. 534 ; Anth. 5, 176 ; ὁ λ. Plut. M. 177d, insulteur ; τὸ λοίδορον, Arstt. Physiogn. 4, 6 ; Plut. M. 810d, insulte, outrage.
Étym. Étymol. inconnue.