λυκοδίωκτος

λυκόδοντες

λυκοεργής
λυκ·όδοντες, ων (οἱ) [ῠ] les dents canines, c. κυνόδοντες, Gal. De usu part. 11, 1.
Étym. λ. ὀδούς.