λύσιος

λυσιπαίγμων

λυσιπήμων
λυσι·παίγμων, ων, ον, gén. ονος [ par nécess. prosod.] qui donne toute liberté aux jeux, Anacr. 51, 9 (conj. λυσιπήμων).
Étym. λύω, παίζω.