μαχαιρομαχέω-ῶ

μαχαιροποιεῖον

μαχαιροποιός
μαχαιροποιεῖον, ου (τὸ) [ᾰ] fabrique de coutelas, de sabres, Dém. 823, 11.
Étym. μαχαιροποιός.