μαχητής

μαχητικός

μαχητικῶς
μαχητικός, ή, όν [ᾰ]
1 de combat : ἡ μαχητική, Plat. Soph. 225a, ou τὸ μαχητικόν, Plat. Soph. 225a, l’art de combattre ||
2 enclin à combattre, batailleur, Arstt. Rhet. 2, 14, 12 ; en parl. de chevaux rétifs, Plat. Rsp. 467e.
Étym. μαχητός.