μαχητέον

μαχητής

μαχητικός
μαχητής, οῦ [ᾰ] adj. m.
1 combattant, Od. 18, 261 ; subst. Il. 5, 801 ; Od. 3, 112, etc. ||
2 belliqueux, Pd. N. 9, 61 ||
E Dor. μαχατάς [ᾰᾱᾱ] Pd. l. c. ; éol. μαχαίτας, Alc. 33, etc.
Étym. μάχομαι.