μαγείραινα

μαγειρεῖον

μαγειρευτικός
μαγειρεῖον, ου (τὸ) []
1 lieu où l’on fait la cuisine, cuisine, Arstt. H.A. 9, 43, etc. ||
2 quartier des cuisiniers, des restaurateurs, Antiph. (Poll. 9, 48) ; Th. Char. 7, 3.
Étym. μάγειρος.