μαργαρίτης
μαργαρῖτις λίθοςμαργαρίτης, ου
(ὁ)
[ᾰρῑ]
1 μ.
λίθος, Th. (Ath. 93a) ou simpl. μαργαρίτης, Isid. Char.
(Ath. 93e) perle ; μ. χερσαῖος, Arr.
Ind. 8 ;
El. N.A.
15, 8, pierre précieuse ||
2 plante d’Égypte,
Arstt. Plant.
1, 4, 1.
Étym.
μαργαρίς.