μαρμαρύσσω

μαρμαρῶπις

μαρμαρωπός
μαρμαρ·ῶπις, ιδος [ᾰρω] adj. f. dont le regard ou l’aspect pétrifie, Lyc. 843 ; Tryph. Trop. p. 738.
Étym. μάρμαρος, ὤψ.