μαστιγόω-ῶ
μαστιγώσιμοςμαστιγόω-ῶ (pf. act. et
pass. inus.) [ῑ]
fouetter, Hdt. 1,
114 ; Xén. Cyr. 1, 4, 13 ;
Plat. Leg.
845a,
etc. ; Lys.
93, 25 ; Eschn.
49, 20 ||
E Act. prés. inf. dor. μαστιγῶν, Epich.
fr. 19, 12 Ahrens. Fut. pass. μαστιγωθήσομαι,
Spt. Ex.
5, 14. Moy.
fut. μαστιγώσομαι au sens pass.
Plat. Rsp.
361e.
Étym.
μάστιξ.