ματαιοπόνημα

ματαιοπονία

ματαιοπόνος
ματαιοπονία, ας (ἡ) [μᾰ] action de se donner une peine inutile, Str. 806 ; Plut. M. 119d, etc.
Étym. ματαιοπόνος.