ματαιοτεχνία

ματαιότης

ματαιουργός
ματαιότης, ητος (ἡ) [ᾰ] vanité, chose vaine ou frivole, Spt. Ps. 4, 3 ; Eccl. 1, 2 ; NT. Rom. 8, 20.
Étym. μάταιος.