μεγαλομερῶς

μεγαλόμητις

μεγαλόμικρος
μεγαλό·μητις, ιος (ὁ, ἡ) [ᾰ] aux grandes pensées, aux pensées ambitieuses, Eschl. Ag. 1426.
Étym. μ. μῆτις.