μειρακεύομαι

μειρακιεξαπάτης

μειρακιεύομαι
μειρακι·εξαπάτης, ου (ὁ) [ᾰᾰᾰ] séducteur de la jeunesse, ép. des philosophes, Hégésandre (Ath. 162a).
Étym. μειράκιον, ἐξαπατάω.