μειρακιεξαπάτης

μειρακιεύομαι

μειρακίζομαι
μειρακιεύομαι [ᾰ] se conduire en jeune homme, c. à d. être pétulant, vif, Plut. Ant. 10 ; Luc. D. mort. 27, 9, etc. ; en parl. de jeunes chevaux, Anth. 12, 238.
Étym. μεῖραξ.