μειράκιον

μειρακιόομαι-οῦμαι

μειρακίσκη
μειρακιόομαι-οῦμαι [ᾰ] devenir adolescent, Xén. Lac. 3, 2 ; El. V.H. 12, 1.
Étym. μεῖραξ.