μειρακίσκος

μειρακιώδης

μειρακιωδῶς
μειρακιώδης, ης, ες []
1 de jeune homme, Plat. Rsp. 498b ; τὸ μ. DH. Isocr. 12, la jeunesse, l’allure jeune du style ||
2 en mauv. part, puéril, Plat. Rsp. 466b ; Arstt. Rhet. 3, 11, 16 ; τὸ μ. Lgn 3, 4, puérilité.
Étym. μειράκιον, -ωδης.