μελάγχειμα

μελάγχιμος

μελαγχίτων
μελάγ·χιμος, ος, ον [ῐ] noir, sombre, en parl. de la nuit, Eschl. Pers. 301 ; d’une brebis, Eur. El. 513 ; de vêtements (cf. le suiv.) Eur. Ph. 371, etc.
Étym. μέλας, -χιμος ; cf. δύσχιμος.