μελαγχολία

μελαγχολικός

μελαγχολικῶς
μελαγχολικός, ή, όν :
1 pass. d’un caractère mélancolique, d’humeur sombre, Hpc. Aph. 1249 ; Plat. Rsp. 573c, etc. ||
2 act. qui engendre l’humeur noire, Hpc. Aph. 1248.
Étym. μελαγχολία.