μελανόμματος

μελανονεκυείμων

μελανόπτερος
μελανο·νεκυ·είμων, ων, ον, gén. ονος [ᾰ] vêtu de noirs habits de deuil, Ar. Ran. 1336.
Étym. μ. νέκυς, εἷμα.