μεταπτοιέω-ῶ

μετάπτωσις

μεταπτωτικός
μετάπτωσις, εως ()
1 changement, renversement, Plat. Leg. 895b ; Plut. M. 556b, etc. ; particul. changement de dispositions, changement d’esprit, Pol. 27, 1, 9 ; p. suite, défection, Pol. 3, 99, 3 ||
2 instabilité, Str. 1, 1, 21 ; 1, 2, 34, etc. Kram.
Étym. μεταπίπτω.