μεθύσκω
μέθυσμαμεθύσκω (f.
μεθύσω [ῠ], ao.
ἐμέθυσα [ῠ], pf. inus. ;
pass. f.
μεθυσθήσομαι, ao. ἐμεθύσθην, pf. μεμέθυσμαι ;
au moy. seul. prés. et
impf.)
1 enivrer, acc. Luc. Syr. 22 ; Anth. 9, 92 ; fig. Plat. Leg. 649d ||
2 p.
ext. mouiller, tremper, inonder, acc. Anth. 6, 99 ; 11, 8 ||
Pass.-moy.
μεθύσκομαι (f.
μεθυσθήσομαι, ao. ἐμεθύσθην, pf. μεμέθυσμαι)
1 s’enivrer, Hdt. 1, 202 ; Xén. Cyr. 1, 3, 11 ; Eur.
Cycl. 167 ;
Dém. 23, 16 ;
νέκταρος, Plat.
Conv. 203b, de nectar ;
fig. ταῖς
ἐξουσίαις, DH. 4, 74, du pouvoir ||
2 p.
ext. festiner, faire bonne chère, faire bombance,
Hdt. 1, 133 ;
Xén. Cyr.
4, 5, 8 ||
E Act. ao. poét. ἐμέθυσσα,
Nonn. D.
7, 337, etc. ;
Anth. 5, 261.
Pass. ao. inf. éol. μεθύσθην (p. μεθυσθῆναι) Alc.
20, 35, 4.
Étym.
μέθυ.