μεθυσοκότταϐος

μέθυσος

μεθύστερος
μέθυσος, η, ον [ῠ] ivre, primit. seul. au fém. Ar. Nub. 555 ; Vesp. 1393, etc. ; postér. au masc. Mén. (Ath. 442d) ; Plut. Brut. 5 ; Luc. Tim. 55 ||
E Fém. -ος, Lib. 4, 143.
Étym. μέθυ.