μέθημαι

μεθημερινός

μεθημέριος
μεθ·ημερινός, ή, όν [ῐ]
1 de jour, qui se fait pendant le jour, Xén. Lac. 12, 2 ; Plat. Tim. 45c ; adv. τὸ μεθημερινόν, pendant le jour, Plat. Soph. 220d ||
2 qui se fait en plein jour, Dém. 270, 10.
Étym. μ. ἡμέρα.