μετοχετεύω

μετοχή

μετοχικός
μετοχή, ῆς (ἡ)
1 participation, communauté, Hdt. 1, 144 ; Plat. Ep. 345a ; Plut. M. 945f ||
2 t. de gramm. participe, DH. Comp. 2 ; Eust. 138, 19, etc. ||
E Dor. μετοχά, Anth. 9, 316.
Étym. μετέχω.