μικροπρεπεύομαι

μικροπρεπής

μικροπρόσωπος
μικρο·πρεπής, ής, ές [ῑ] de petit esprit ou de petit caractère, d’où :
1 mesquin, pointilleux, parcimonieux, Arstt. Nic. 4, 4 ||
2 en gén. vulgaire, grossier, Plut. M. 8a.
Étym. μικρός, πρέπω.