Μιλτοκύθης

μιλτοπάρῃος

μιλτόπρεπτος
μιλτο·πάρῃος, ος, ον [ᾰ]
1 aux bords (litt. aux joues) d’un rouge vermillon, ép. d’un navire, Il. 2, 637 ; Od. 9, 125 ||
2 p. ext. dont la surface est rouge, Opp. C. 3, 509 ; Orph. Lith. 609.
Étym. μίλτος, παρειά.