μνηστύς

μνήστωρ

Μνήσων
μνήστωρ, ορος :
1 adj. m. qui pense à, qui se souvient de, gén. Eschl. Sept. 181 ||
2 subst. ὁ μν. Clém. 212, prétendant.
Étym. μνάομαι.