μοιχάλιος

μοιχαλίς

μοιχάομαι-ῶμαι
μοιχαλίς, ίδος (ἡ) [ᾰῐδ]
1 femme adultère, NT. Matth. 12, 39 ; 16, 4 ; Jac. 4, 4, etc. ||
2 le crime d’adultère, NT. 2 Petr. 2, 14.
Étym. μοιχός.