μονόχειρ

μονόχηλος

μονοχίτων
*μονό·χηλος, dor. μονό·χαλος, ος, ον [ᾰ] dont le sabot est un, qui n’a pas le pied fourchu, Eur. I.A. 225.
Étym. μ. χηλή.