μονολήμματος

μονόλιθος

μονόλοπος
μονό·λιθος, ος, ον [ῐ] fait d’une seule pierre, monolithe, DS. 1, 46, 47, 59, 66, etc. ||
E Ion. μουνόλιθος, Hdt. 2, 175.
Étym. μ. λίθος.